Şer’i Cemiyet (el-Cem’iyyetu’ş-Şer’iyye liteavuni’l-Amiline bi’l-Kitab ve’s-Sünne) Mısır’ın ilk selefi hareketlerinden birisidir. 1913 yılında Ezher alimlerinden biri olan Şeyh Mahmud Hattab el Sübki liderliğinde kurulmuştur. Mısır’ın İngilizler tarafından işgal edilmesiyle birlikte başlayan Batılılaşma eğitimleri, dinin sosyal hayatta değişen konumu ve eğitimdeki reformlar gibi sorunlara tepki olarak ortaya çıkmıştır. Mısır’ın ilk örgütlü derneği olmuştur. Mısır’da halk tarafından yoğun bir ilgi gören dernek kısa süre içinde büyük bir hareket haline dönüşmüştür (Yıldırım, 2015, ss. 265-266). Hareket kuruluşundan beri siyasetten uzak durması sebebiyle Mısır yönetimi içinde barış ve uyum içinde olmuştur. Siyasetten uzak durması ve herhangi bir şekilde kısıtlanmaması sebebiyle hareket Mısır’ın birçok bölgesinde yayılmış ve büyümüştür.
Hareket siyasi faaliyetlerin uzağında kalmayı tercih ederek siyasi baskıya uğramamak ve çalışmalarının aksamaması için daha çok hayır faaliyetlerine yönelmiştir. Bununla birlikte hareket toplumun yeni bir dini dil ile eğitilmesi gerektiğini düşündüği için eğitim alanına yönelmiştir (Çakmaktaş, 2015, s. 36). Eğitim faaliyetleri kurdukları mescidlerde ve “Me’âhidu İ’dâdi’d-Du’ât – Davetçi Yetiştirme Enstitüleri”nde yapılmaktadır. 10.000 öğrenciye ve 53 enstitüye sahip olan hareket, bu enstitülerde eğitim gören kişileri selefi Mısır’ın diğer bölgelerine “davetçi” olarak göndermektedir (s. 36). Toplumla doğrudan iletişim kurulmasını sağlayan mescitlerde ise haftalık dersler verilmektedir. (s. 37). Hareketin önemli mescidlerinden biri de “Tevhid Mescidi”dir ve bu mescidde Sa’d ‘Arafât, Usâme Süleyman ve Adil el-’Azâzî halka açık dini dersler vermektedirler (s. 38).
Dernek statüsünde olan hareket sağlık, eğitim, gıda ve birçok sosyal alanda yardımlar yapmaktadır. 1138 şubeye sahip dernek ücretsiz CT taramaları için Al-Mahalla Al-Kubra adlı merkezi ve 3 diyaliz merkezi kurmuştur (Alshareyah, t.y.). Gazze Şeridi başta olmak üzere Müslüman bölgelerde etkinliğini artırmıştır. Cemiyet, bölgesel hayır örgütü olarak BM’ye kayıtlı dört hayır kuruluşundan birisidir. 2009 yılında hayır faaliyetleri dolayısıyla Uluslararası Kral Faysal ödülünü almıştır. Siyasi çatışmalardan uzak duran hareket bu sebeple Mısır yönetimi ile kuruluşundan beri herhangi bir sorun yaşamamıştır. Diğer İslami hareketlerin siyasi ve silahlı yapılanmalarından dolayı İslami hareketlerle iş birliğine girişmemiştir.(Yıldırım ve & Abdulcelil, 2012, s. 67).
Yayıncılık alanında çalışmaları bulunan hareket “el-Hedyu’n-Nebevî” adlı dergiyi ve ardından Sedat döneminde yasaklanana kadar “el-İ’tisâm” adlı dergiyi yayımlamıştır (Çakmaktaş, 2015, s. 42). Cemiyetin halen yayımlanan ayrıca El Tibyan adlı bir dergisi bulunmaktadır. Bu dergide siyasi konulara değinmeden genel dini meselelere odaklanan yazılar yayımlamaktadır. Cemiyet 2009 yılında Kral Faysal ödülünü almıştır. 2011 Mısır Devrimi’nden sonra Şer’i Cemiyet siyasi arenada daha aktif bir görüntü sunmaya başlamıştır. Cemiyet artık siyasi görüşler de beyan edebilmeye başlamıştır. Örneğin 2012 yılındaki Cumhurbaşkanlığı seçimlerinde Muhammed Mursî’ye destek vereceklerini açıkça ilan etmişlerdir (Yıldırım, 2015, s. 266). Ayrıca siyasi bir parti kurmayacağını ifade eden Cemiyet, siyasi bir parti kurmayacağında ısrar ederken siyasete yönelik duruşunu açıklayan bir deklarasyon da yayımlamıştır. Bu bildiride toplumun tüm kesimlerinin iktidara ulaşma yolu açık olduğu müddetçe İslami hareketlerin parti kurarak siyaset yapmalarının farz-ı kifaye olduğunu belirtmiştir (Yıldırım ve Abdulcelil, 2012, s. 67).
KAYNAKÇA
Alshareyah, (t.y.). “من-نحن” http://alshareyah.com/%D9%85%D9%86-%D9%86%D8%AD%D9%86/257-2022-03-07-17-24-26
Çakmaktaş, N. (2015). Mısır'da selefiliğe toplumsal tercih ve nedenleri. Akademik ORTA DOĞU, 9(2), 27-54
Yıldırım, R. ve Abdulcelil, T. (2012). Mısır’da Siyasi Aktörler, Partiler, Dini hareketler ve Medya. SETA Siyaset, Ekonomi ve Toplum Araştırmaları Vakfı. http://file.setav.org/Files/Pdf/misirda-kim-kimdir.pdf
Yıldırım, R. (2015, 19 Ekim). Arap Baharı ve Sonrasında Selefîlik -Mısır Örneği-. İlahiyat Akademi Dergisi, 1(2),263-282.