31 Mayıs 1935’te Sumpur Kudus’ta doğan Ahmed Syaf’i Ma’arif, Batı Sumatra köyünde sıradan bir ailede büyüdü. Çocukluğundan beri eğitimine önem verilmişti. İlkokulu evinin yakınında beş yıl gibi kısa bir sürede bitirdi. Devlet okullarına ek olarak, aynı zamanda Batı Sumatra’daki Ibtidaiyah Muhammadiyah Kampung Sumpur’da bir dini okula da devam etti. Daha sonra Muhammediye lisesine başlayan Ahmed Syaf’i Ma’arif, Batı Sumatra Muallimin Muhammediye Lintau Medresesi’nden mezun oldu. Oradan mezun olduktan sonra lise eğitimine devam etmek için Yogyakarta’ya taşındı. Ancak, Batı Sumatra’daki mühtedilerinin eğitimi tanınmadığı için izin verilmedi. Bunun sonucunda Muhammediye teşkilatına ait Yogyakarta’daki Muallimin Medresesi’ne döndü. 21 yaşında buradan mezun olduktan sonra Muhammediye örgütü tarafından yönetilen eğitimde hizmet etmesi istendi. Muhammediye okullarında öğretmenlik yapmak üzere Doğu Lombok, Batı Nusa Tenggara’ya (NTB) gönderildi. Hizmetini tamamladıktan sonra üniversitede eğitimine devam etmek için Java’ya döndü.
Surakarta’daki Cokroaminoto Üniversitesi’nde tarih okudu. Yoğun üniversite hayatının ortasında, özellikle ailesini kaybettiğinde, hayatını kazanmak ve okulunun ücretini ödemek için çalışmak zorunda kaldı. Bu nedenle kampüsüne yakın bölgelerdeki ortaokul ve lise öğrencilerine ders verdi. O zamanlar yoğun ve politik durum nedeniyle Syafi’i Ma’arif ancak 29 yaşında mezun olabildi. Daha sonra Yogyakarta İslam Üniversitesi’nde ders vermeye başladı. Ohio Üniversitesi Tarih Bölümü’nde yüksek lisans programında Tarih ve ABD’de Chicago Üniversitesi’nde İslam düşüncesi bölümlerini okudu. Akademide başarılı olan Syafi’i Ma’arif, çocukluğundan beri kendisine rehberlik eden Muhammediye örgütünü unutmadı. Bu İslami reformcu örgütte oldukça aktifti. 1998’de Reform Dönemi’nin başlangıcında adı giderek daha çok duyulur hale geldi. O dönemde Ulusal Manda Partisi’ni (PAN) kurarak pratik siyasete giren PP Muhammadiyah’ın Genel Başkanı Amien Rais’in yerini aldı.
Muhammediye’nin itibarını, siyasete karışmamış bir dava örgütü olarak korumaya çalışıyordu. 1998-2000 yılları arasında Amien Rais’in liderliğini sürdürmesi istendi. İki yıl içinde, Syafi’i Ma’arif, Muhammediye’yi kendi yoluna getirmeyi başardı.Ahmed Syaf’i Ma’arif, Endonezya’nın saygın Müslüman entelektüeli ve ülkenin çoğulcu toplumunu ve İslami köktencilik çağrısı sırasında Panca Sila’nın mezhepsel olmayan ilkelerini destekleyen Muhammediye lideri olarak kaynaklarda geçmektedir. Liderlik görevini 1998- 2005’te yılları arasında sürdürdü. Suharto’nun çöküş yılı olan 1998’de Ahmed Syaf’i Ma’arif, Muhammediye ve onun otuz milyon üyesi ve sempatizanının liderliğini üstlenerek ülkesinin demokrasi, reform ve iyi yönetim konusundaki taze umudunu güçlendirdi. Endonezya’da çoğunluk Müslümanlar ve azınlık Hıristiyanlar arasında devam eden mezhep çatışmaları sırasında Syafıı Maarıf, Müslümanlara İslam’ın tüm insanların eşitliğini öğrettiğini hatırlatarak dinler arası diyaloglara öncülük etti. 11 Eylül’de ve ABD’nin Afganistan ve Irak’ı işgali gerçekleştiğinde ve terörizm Bali ve Cakarta’yı vurduğunda, “terörizmin İslam’ın gerçek yüzü olmadığını” vurguladı ve bunu “insanlığa karşı suç” olarak kınadı. Muhammediye kongresinde, Muktamirin tekrar Syafi’i Ma’arif’ten Muhammadiye'nin 2000-2005’in Genel Başkanı olmasını istedi. Son zamanlarda Muhammediye’nin lideri olmasa da hala Muhammediye, İslam ve Endonezya’nın gelişimi ile ilgilenmektedir.